به گزارش ایسنا، این کارگردان گزیده‌کار سینمای ایران که در کارنامه فیلم‌سازیش ساخت فیلم‌های «آخرین پرواز»،«ابلیس»،«آذرخش»،«کیمیا»،«سرزمین خورشید»،«متولد ماه مهر»، «دوئل» را دارد ـ 2 مرداد ماه ـ 51 ساله می‌شود.
درویش که متولد سال 1340 است، فارغ التحصیل گرافیک و معماری است و فعالیت هنری را از سال ۱۳۶۱ با کارگردانی نمایش‌های تلویزیونی آغاز کرد.
این کارگردان سینما از سال 83 که فیلم «دوئل» را اکران کرد، تدارک ساخت فیلمی درباره واقعه عاشورا آغاز کرد و طی دو سال گذشته این فیلم را به نام «روز رستاخیز» جلوی دوربین برد و این روزها این فیلم مراحل فنی‌اش را پشت سرمی‌گذارد.
احمدرضا درویش در نشستی دو سال قبل تاکید کرده بود که «سینمای دفاع مقدس به یک قشر و جناح محدود نیست».
این کارگردان که دغدغه ساخت فیلم «شکوه پیروزی» فیلمی درباره فتح خرمشهر را سال‌هاست دارد، مطرح کرده بود: «سینمای دفاع مقدس سفره‌ای است که به همه روزی می‌رساند و غذا می‌دهد و هرکسی که تشنه و اشتهای سیرشدن داشته باشد از این سفره به اندازه کافی بهره‌مند می‌شود».
او همچنین اظهار امیدواری کرده بود: روزی بزرگان سینما در عرصه سینمای دفاع مقدس وارد شوند و در این زمینه فیلمی را تولید کنند و در عین حال به آن‌ها ایرادی هم گرفته نشود که حتما باید جنگ را تجربه کرده باشند.
بنابراین در این راستا نامداران سینمای کشور در کارنامه خودشان اثری هم در خصوص جنگ با نگاه و گرایش خاص خود خواهند داشت و سرانجام این فیلم‌ها به سرمایه ملی که در مجموعه‌ی آثار آن‌ها خواهد درخشید، تبدیل می‌شود.
«دوئل» آخرین ساخته اکران شده احمدرضا درویش نامزد ۱۱ جایزه و برنده ۷ سیمرغ بلورین از جشنواره فیلم فجر شد و همچنین «متولد ماه مهر» نامزد 9 جایزه و برگزیده سه سیمرغ بلورین و «سرزمین خورشید» نامزد 13 جایزه و برگزیده 7 سیمرغ بلورین و فیلم «کیمیا» هم علاوه بر نامزدی 9 جایزه، برگزیده سه سیمرغ بلورین شده‌اند.
فیلم جدید احمدرضا درویش «روز رستاخیز» توسط طارق انوار تدوین‌گر نامزد اسکار در سال 2010 ،تدوین شده است و تمام مراحل پست پروداکشن فیلم در استودیویی در لندن انجام شد.
«روز رستاخیز» از مقطع تاریخی مرگ معاویه تا شهادت امام حسین (ع) در روز عاشورا را روایت می‌کند.
احمدرضا درویش درباره «روز رستاخیز» نوشته است: «ماجرای بی بدیل کربلا پس از قرنها، در فرم‌های آیینی، اجتماعی و فراملی متجلی شده است.
پژواک ندای حسین (ع) همچون مسیح (ع) همه را به عدالت، شفقت، آزادگی و کرامت انسان بشارت می‌دهد.
گرچه اشک و حسرت در عزای حسین (ع) گواه دلدادگی به این نماد حقیقت است ولی به گمان من فضیلت پاسخ به این پرسش کمتر از فضیلت ماتم بر او نیست.
"به راستی راز جاودانگی حسین (ع) چیست؟".
